اثرات مجاورت سطل زباله و سطل های بازیافت در ایجاد انگیزه در رفتار جداسازی زباله

شركت مهندسي لتكا طراحان ايده همواره در جهت توسعه طرح هاي نوين صنعتي در زمينه طرح هاي شهري ميباشد . اينشركت به دليل تجربه در زمينه طراحي و توليد محصولات فضاي باز شهري هميشه بعنوان مشاور در كنار مديران ومسئولان شهري سازمان هاي مربوطه فعال بوده و  به دليل دغدغه مسئولان در ساماندهي زباله ها و بازيافت و بهرهبرداري زباله ها همواره در فكر استفاده از سطل هاي زباله مناسب اين زمينه ميباشد . در همين راستا شركت مبلمان شهري ما دائما طرح هاي جديد و كاربردي سطل هاي زباله پاركي (سطل زباله شهري تفكيكي)را ارائه ميدهد و جهت بيشتر شدن اطلاعاتخوانندگان عزيز تحقيقات بسياري از منابع داخلي و خارجي ساير هم انديشان را براي شما به اشتراك ميگذارد و درادامه يكي از مقالات مرتبط با ايجاد سطل هاي زباله و مخزن هاي تفكيك زباله شهري كه در كشور مالزي انجام شده رادر دسترس مشتريان عزيز قرار ميدهد .

معرفی سطل زباله و مبلمان شهري و طرح هاي تفكيك زباله شهري :توسعه سریع شهرنشینی در مالزی باعث افزایش حجم زباله های تولیدی هر روز می شود.  این مشکلات مستلزم آن است که مقاماتمحلی در مدیریت سیستم های دفع زباله جامد تعهد بدهند تا اطمینان حاصل شود که مشکلات دفع زباله کنترل می شود.  جامعه نیز بایددر رسیدگی به این موضوع نقش داشته باشد.  برنامه بازیافت روشی موثر برای مقابله با افزایش دفع زباله است.  برنامه های بازیافتزیادی در کشورهای مختلف به ویژه کشورهای در حال توسعه به دلیل کاهش منابع طبیعی انجام شده است.  به منظور دستیابی به مدیریت پایدار زباله در مالزی، دولت مالزی تفکیک زباله اجباری را در بین مالزیایی ها اجرا کرده است (Moh and Manaf, 2014).  بر اساس مطالعات قبلی، محققان دریافته بودند که برای افزایش نرخ بازیافت، سطل‌های بازیافت (سطل زباله شهري تفكيكي)باید در فاصله کمی از سطل‌های زبالهقرار گیرند.  برخی از مردم فکر نمی‌کردند زباله‌هایشان قابل بازیافت است یا نه و فقط به نزدیک‌ترین سطل می‌روند چون راحت‌تر است.  بیشتر مردم تمایل دارند نزدیکترین مکان را انتخاب کنند، درست مانند رفتن به سوپرمارکت یا بیمارستان نزدیک به محل خود (سطل زباله شهري تفكيكي).  از این رو، هدف این مطالعه بررسی نقش مجاورت بین سطل زباله و سطل‌های بازیافت در ایجاد انگیزه در رفتارجداسازی زباله است.

1.2 بیان مشکل

مشکل دفع زباله موضوعی است که اغلب در بین کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه مطرح است.  مسائل مربوط به مدیریت موادزائد جامد باعث نگرانی ملت در مالزی شده است.  افزایش نرخ تولید زباله جامد و بیش از حد وابسته به دفن زباله در مالزی باعث مشکلات محدودیت فضا، مسائل بهداشتی و زیست محیطی می شود.  هالوورسن (2012) اشاره کرد که برای کاهش نرخ فزاینده تولیدزباله جامد و مشکل جداسازی زباله، باید رفتار بازیافت را در میان خانوارها افزایش داد.  روش دیگری برای غلبه بر مشکلات کاهشمنابع، «3Rs (کاهش، استفاده مجدد، بازیافت) در بسیاری از کشورها به کار گرفته شده است.  با این حال، نگرش عمومی در تمرین جداسازی زباله و بازیافت (سطل زباله شهري تفكيكي)به عنوان یک عادت به عنوان بحرانی ترین چالش باقی مانده است.

در بریتانیا، 30 درصد از زباله های جامد شهری (MSW) در سال 2014 بازیافت شد (ژانگ و همکاران 2016).  با این حال، MSW در چین حدود کمتر از 2 درصد مرتب شده و بازیافت می شود (ژانگ و همکاران 2016 و چنگ و اورپلاینن، 2015).  سایر کشورهایآسیایی که نرخ بازیافت بالایی را نیز نشان می دهند، کره 66% بودند (SWCorp, 2010).  سنگاپور 61% (SWCorp، 2013)؛  وتایوان 60٪ (SWCorp، 2011).  نرخ بازیافت در تایلند 21٪ از کل تولید زباله و 71٪ از مواد قابل بازیافت است که اکثر تجارت بازیافت توسط بخش خصوصی انجام می شود (IGES، 2014).

بر اساس گزارش بانک جهانی، میانگین جهانی زباله های جامد که باید تولید شود 1.2 کیلوگرم است، اما مالزی بیش از میانگین تولیدکرده است که 1.64 کیلوگرم در روز است (Khor, 2014).  مالزیایی‌ها زباله‌ها را تنها به میزان 5 درصد بازیافت می‌کنند و 30000 تندر روز تولید می‌کنند («مدیریت زباله در مالزی»، 2015).  تا سال 2020، هدف مالزی برای دستیابی به 22 درصد از نرخ بازیافتکشور است (آگاموتو و همکاران، 2009)، به منظور دستیابی به نرخ بازیافت 22 درصد، یکی از استراتژی های کلیدی مدیریت پسماندجامد، تشویق کشور به  جداسازی زباله را به طور فعال انجام دهید و در نتیجه نرخ بازیافت را به طور کلی افزایش دهید.

مسائل زیست محیطی اولویت‌دار مالزی مدیریت زباله جامد است، زمانی که مالزی به دفن زباله به عنوان روش اصلی دفع برای مدیریتافزایش مستمر زباله‌های جامد وابسته است (Moh and Abd Manaf, 2017).  ضایعات نهایی

روش دفع که می تواند با بسیاری از انواع مواد مقابله کند، دفن زباله است (بدگی و همکاران 2012).  تعداد جمعیت در بسیاری ازکشورها هر روز در حال افزایش است، این امکان وجود دارد که میزان مالکیت زمین رو به کاهش و ناکافی باشد.  مسائل محدود زمین کهمنجر به ساخت یک محل دفن زباله جدید شده است چالش برانگیز است، راه دیگر برای انجام این کار ایجاد یک منطقه دفع در مجاورتمناطق مسکونی است که باعث ناراحتی مردم می شود.  روش دفن زباله به دلیل روش مقرون به صرفه و ساده، بیشتر توسط کشورهای درحال توسعه و شهرهای شهری مانند هند، چین، ویتنام، تایلند و اندونزی مورد استفاده قرار می گیرد (Moh and Manaf, 2014).  مطالعه ای در نیجریه انجام شد که در آن یکی از فرآیندهای مدیریت پسماند جامد پذیرفته شده دفن زباله است، این فرآیند بیش از حدتحت فشار قرار گرفته است و نتیجه آن این است که محل های دفن زباله در بسیاری از شهرهای نیجریه در حال حاضر با شرایط بحرانیدر مدیریت زباله های جامد خانگی مواجه هستند.  Adefemi و Awokunmi، 2009)

در مالزی، ساختمان‌های تجاری در مقایسه با سایر بخش‌ها، حجم بیشتری از زباله‌های جامد تولید می‌کنند.  جدول 1.1 میانگین تولیدزباله را بر اساس سه بخش اصلی نشان می دهد: صنعتی، تجاری و مؤسسه در مالزی در سال 2012. تقریباً 80٪ از کل زباله هایتولید شده در مناطق شهری و روستایی توسط بخش تجاری و مؤسسات کمک می کند که 9.224 تن در روز است.  .

به گفته Sheau-Ting و همکاران.  (2016)، پسماند جامد باید به درستی مدیریت شود و در صورت عدم انجام این کار، مواردی مانندهزینه های عملیاتی گران، آلودگی زیست محیطی، کمیابی زمین و غیره جذب می شود.  ، مقامات دولتی مالزی قانونی را به عنوان اجباریجداسازی زباله در سطح خانوار اجرا کرده بودند که طبق قانون 672 است که در آن خانواده ها باید زباله ها را به سه دسته زباله هایقابل بازیافت تفکیک کنند.  پلاستیک، کاغذ و “دیگران“.  ضایعات «دیگران» به سایر مواد قابل بازیافت مانند قوطی شیشه/سرامیک،فلز/فولاد/آلومینیوم، ضایعات الکترونیکی/ لوازم الکترونیکی کوچک، چرم/لاستیک/کفش/پارچه و زباله های خطرناک اشاره دارد (وزارت رفاهشهری، مسکن و دولت محلی،  2015).  در 1 سپتامبر 2015، برنامه ای به نام “جداسازی زباله های جامد در منبع” توسط دولت مالزیراه اندازی شده بود.  این برنامه افزایش نرخ بازیافت برای دستیابی به هدف 22 درصدی تا سال 2020 و همچنین کاهش میزان زبالهجامد ارسالی به محل دفن زباله تا 40 درصد است.  از اول ژوئن 2016، اجرای منبع اجباری جداسازی زباله جامد به طور قانونی درایالت های مختلف تحت پوشش قلمرو فدرال کوالالامپور، پوتراجایا، پاهانگ، جوهور، ملاکا، نگری سمبیلان، پرلیس و کداه اجرا شد.  رااجرای قانون مدیریت پسماند جامد و پاکسازی عمومی 2007 (قانون 672) از 1 ژانویه 2016 پس از آمادگی و آگاهی مردم از اهمیتجداسازی زباله جامد آغاز شد.

راه های زیادی برای دفع زباله وجود دارد.  یکی از روش هایی که می توان برای دفع زباله استفاده کرد، بازیافت است و بر اساسMrema و Côté (2008)، بازیافت یکی از موثرترین روش های مورد استفاده برای کاهش زباله است.  بازیافت یک فعالیت مهم دراکثر کشورهاست.  بازیافت موادی را که دارای ارزش بازیافت هستند به سمت تولید محصولات جدید هدایت می کند و می تواند به طورغیرمستقیم مقادیر زباله را کاهش دهد (Matter et al. 2013).  نمونه هایی از زباله عبارتند از زباله های آلی (غذا، زباله های باغ)،زباله های معدنی (پلاستیک، کاغذ و شیشه) و غیره (Matter et al. 2013).  پلاستیک، شیشه و کاغذ نمونه‌ای از زباله‌های قابلبازیافت هستند که ارزش بازیافت دارند.  بر اساس Matter و همکاران.  (2013) تفکیک زباله به معنای تفکیک زباله بین زباله های قابل بازیافت و سایر زباله ها به منظور داشتن ارزش بازیافت بالاتر و کاهش حجم زباله است.

با توجه به SWCorp (2014) میزان بازیافت در مالزی در مقایسه با برخی از کشورهای در حال توسعه هنوز در سطح پایینی قراردارد.  نرخ بازیافت مالزی به دلیل عدم پاسخگویی و مشارکت مردم کم است.  عواملی مانند ناتوانی مقامات محلی در حفظ برنامهبازیافت، مواد قابل بازیافت کمتر، خدمات جمع آوری ضعیف از سوی مسئولان، عدم آگاهی عمومی از برنامه بازیافت و عدم وجودسیاست و طرح جامع با تمرکز بر بازیافت (Moh and Manaf, 2014).  راحتی و دسترسی به امکانات بازیافت به عنوان عاملی درافزایش مشارکت بازیافت مورد مطالعه قرار گرفته است.

دسترسی به سطل‌های بازیافت که بر رفتار بازیافت تأثیر می‌گذارند به ترتیب در برخی از مطالعات تجربی مورد آزمایش و بررسی قرارگرفته‌اند.  مطالعه‌ای بر روی ویژگی‌های رفتار جداسازی زباله انجام شد که در آن دسترسی به سطل‌های بازیافت به عنوان یکی ازویژگی‌های تشویق جامعه به تمرین جداسازی زباله شناسایی شد (Sheau-Ting و همکاران 2016).  این مطالعه در بین 564 دانشجو و کارمند در دانشگاه تکنولوژی مالزی (UTM) انجام شد.  نتایج حاصل از پرسشنامه نشان می‌دهد که اکثر افراد جامعه موافق هستند که مطلوب‌ ترین ویژگی برای تشویق رفتار تفکیک زباله، دسترسی به سطل‌های بازیافت و فاصله بهینه بین 100 تا 500 متر است.  نتایج

تاکید کرد که سطل های بازیافت (سطل زباله شهري تفكيكي)نباید بیش از 500 متر فاصله پیاده روی قرار گیرد.

ملااحمد و همکاران  (2010) مطالعه ای را در دانشگاه فناوری پتروناس (UTP) برای توضیح نگرش و ذهنیت شرکت کنندگان وهمچنین کمبود امکانات برای فعالیت های بازیافت در محوطه دانشگاه انجام داد.  در مجموع 107 پرسشنامه بین دانشجویان و کارکناندر پردیس توزیع شد.  نتایج نظرسنجی نشان داد که 80 درصد از جامعه مایل به پیوستن به برنامه بازیافت هستند، اما 83 درصد ازآنها نتوانستند سطل های بازیافت را در فاصله کوتاه بیابند.  در دسترس نبودن سطل‌های بازیافت مناسب و کافی، شرکت‌کنندگان را به مشارکت بیشتر در فعالیت‌ها ترغیب کرده و در مواقعی که علاقه‌مند به فعالیت هستند اما سطل بازیافت را پیدا نکردند، زباله‌ها را درسطل زباله می‌ریزند.  این مطالعه پیشنهاد می‌کند که تعداد مناسب سطل‌های بازیافت باید در مکان مناسبی قرار داده شود تا مردم را به بازیافت تشویق کند و در عین حال رفتار تفکیک زباله را افزایش دهد.

برادران و همکاران (1994) در مورد نزدیکی سطوح بازیافت شده با مقدار کاغذ بازیافت شده در موسسه توسعه کودک پرینستون مرتبطاست. ساختمان این موسسه به سه محیط تقسیم شد که اداره، منطقه آموزشی و دفاتر شامل 20 فضای کاری و 75.6 لیتر کانتینر زردزرد که برای بازیافت محل مرکزی مورد استفاده قرار گرفت، در مرکز ساختمان قرار گرفت و در نزدیکی شرکت کنندگان قرار گرفت. هنگامی که سطل بازیافت در مرکز ساختمان قرار دارد، نتیجه مطالعه تنها 28٪ بود. با این حال، هنگامی که سطل بازیافت نزدیک بهشرکت کنندگان قرار داشت، حدود 94 درصد از کاغذ بازیافت شد. این نشان می دهد که شرکت کنندگان تشویق شدند که این مقاله رابازیافت کنند، زمانی که سطل بازیافت نزدیک به شرکت کنندگان است. ارزیابی پیگیری 7 ماه از این مطالعه نشان داد که افزایش نرخبازیافت کاغذی که 84٪ تا 98٪ بود. چنین یافته هایی نشان می دهد که دسترسی نزدیکتر به سطل ها نرخ بازیافت را افزایش می دهد. در مطالعه نوشته شده توسط (Kumarsrr، 2012) و Nithya و همکاران. (2012)، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) برای بررسیفاصله پیاده روی ترجیح داده شده برای کاهش زباله های جامد شهری به مجموعه سطر جمع آوری شده در یکی از بخش های شهری درSidhapudur، Coimbatore، هند استفاده شد. در این مدل، از میان 50 متر، 75 متر و 100 متر، 75 متر فاصله مطلوب برایاطمینان از جمع آوری کامل زباله های جامد شهری است. امکان کارکنان برای پرتاب زباله ها به مجموعه جمع آوری، اگر آنها میخواهند این کار را انجام دهند، اگر مجموعه جمع آوری شده به دور باشد، کم است. به طور کلی، فاصله دسترسی به مجموعه مجموعه رامی توان بر اساس نیازهای جامعه تعیین کرد. بنابراین، فاصله مناسب برای دسترسی به سطل های جمع آوری قادر به رشد رفتار مثبتدر میان جامعه است. نتایج حاصل از مطالعه قبلی در بالا به مقامات شهرداری کمک کرد تا تصمیم بگیرند که محل سکونت را بر اساسنتایج مطالعه تغییر دهند، که از نیاز جامعه پیروی می کند. نرخ تمایل برای افراد برای تمرین جداسازی زباله، افزایش می یابد، اگر آنهابتوانند در فاصله پیاده روی به سطل بازیافت دست یابند (Babaei et al. 2015). بابایی و همکاران (2015) تحقیقاتی در مورددانش، نگرش ها و شیوه های کاهش ضایعات جامد، جداسازی منبع و بازیافت در میان ساکنان آبادان انجام داد. در مجموع 2400 نفر از صاحبنظران بر اساس ویژگی های جنسیت، سن، وضعیت تحصیل و شغل برای بررسی پرسشنامه شرکت کردند. نتايج نشان دادکه يكي از دلايلي كه كمكنان كمبود مشارکت در برنامه هاي بازيافتي و جداسازي زباله هايي كمك نيستند، به اين نتيجه بود كه دسترسیبه مخازن بازيايي آسان نيست. بر اساس نتایج، زمانی که سطل های بازیافت در فاصله پیاده روی از خانه خانه دار قرار می گیرند، آنهامایل به جداسازی زباله یا بازیافت هستند. مطالعات قبلی، راحتی و دسترسی به سطوح بازیافت را تایید کرده اند، تمرین بازیافت راافزایش می دهد. به عبارت دیگر، مجاورت سطل های بازیافتی به سطل زباله به احتمال زیاد، عمل جداسازی زباله را افزایش می دهد. برای تأیید بیشتر سناریوی موجود در مجاورت سطل زباله سطل زباله(سطل زباله شهري تفكيكي) و سطل زباله در زمینه مطالعه، مشاهدات اولیه در مراکز خرید دراطراف شهر یوهور بهر انجام شده است. هدف از مشاهدات اولیه این است که روند محل سکونت سطوح بازیافت را مشاهده کنید کهمعمولا در زمینه محلی ارائه می شود. مشاهدات اولیه در شش مراکز خرید در یوهور بهار برگزار شد عبارتند از: (1) Aeon Jusco Bukit Indah، (2) Aeon Jusco Taman Universiti، (3) Tesco Mutiara Rini، (4) Umall Tam بر اساس مشاهدات،مشخص شد که اکثر سطل های بازیافتی ارائه شده در نزدیکی سطل زباله قرار داده شده اند، اما نه مجاور (جانبی). مدیریت مراکزخرید، سطل زباله(سطل زباله شهري تفكيكي) را در فاصله حدود 10-50 متر از سطل های بازیافت قرار داد. مشاهدات نشان داد افرادی هستند که از سطل های بازیافت (سطل زباله شهري تفكيكي)استفاده می کنند تا از زباله های غیر قابل بازیافت استفاده کنند. نتایج مشاهدات اولیه نشان داد، آلودگی ها و مخلوطی ازضایعات قابل بازیافت در سطل زباله های بازیافت وجود دارد، به رغم سطل زباله های بازیافت، به وضوح به وضوح به رنگ سطل زبالهبرچسب گذاری شده است. برخی از عکس های مشاهدات اولیه به ضمیمه A. از مطالعات قبلی مراجعه کنید که فاصله بین سطوحبازیافت را با رفتار افراد در فعالیت های بازیافت می تواند ثابت کند که به منظور تشویق مردم به بازیافت زباله، قدرت باید فاصله مناسباز سطل بازیافت را در نظر بگیرد. اکثریت مطالعات قبلی برای بررسی نقش و فاصله مطلوب در دسترس بودن سطوح بازیافت، متمرکزشده اند. با این حال، مطالعات قبلی محدودی برای بررسی اینکه آیا فاصله بین سطل های بازیافت و سطل زباله ها نقش مهمی درانگیزه یک فرد عادی برای انجام رفتار جداسازی زباله در زمینه خرید مرکز خرید دارد، وجود دارد. تنها دو مطالعه مشابه در ارتباط با اینمطالعه یافت شد. یک مطالعه توسط Truelove و همکاران انجام شد. (2016) Truelove که در آن سطل زباله های سطل زباله وبازیافت مجاور حدود 30 فوت از آزمایشگاه قرار گرفته اند. به غیر از قرار دادن سطل زباله در کنار سطل زباله، محقق نیز سطل زبالهدوم را در خارج از آزمایشگاه قرار داد. علامت در بالا از سطل بازیافت قرار گرفت تا تشویق دانشگاه را به سمت بازیافت نشان دهد، درحالی که سطل زباله دوم با سایر اقلام قابل بازیافت برای تشویق شرکت کنندگان برای پرتاب بطری در سطل زباله قرار گرفت. بررسیاین بود که تعیین شود که کدام یک از شرکت کنندگان توسط شرکت کنندگان انتخاب می شود تا کاغذ و بطری های زباله ای را که مورداستفاده قرار گرفته اند انتخاب شود. شرکت کنندگان هرگز به این نکته اشاره نکردند که بطری را که در آن قرار دارند پرتاب کنند. درپایان مطالعه، محقق متوجه شد که در مجموع 24 شرکت کننده، 17 بار در سطل زباله پرتاب شد، در حالی که 7 بطری آب را بازیافتکردند. این مطالعه نشان داد که اکثریت شرکت کنندگان از جداسازی زباله ها عمل می کنند، زمانی که سطل زباله های بازیافت و سطلزباله به سمت طرف قرار می گیرند. یکی دیگر از مطالعات Aras و Anarat (2016) که در آن مطالعه در زمینه دانشگاه دانشگاه انجام شده است. این مشاهدات در چهار روز مختلف در یک دانشگاه علوم بهداشتی در استانبول انجام شده است. قرار دادن سطل ها در هرروز متفاوت است. در روز یکی از آزمایشات، سطل زباله ها در مقابل سطل های بازیافت در راهرو راهرو راهپیمایی ساختمان قرارگرفتند. قرار دادن سطل زباله ها در روز دوم معکوس شد. در روز سه روز و روز چهار، قرار دادن سطل زباله سطل زباله و سطل زباله های بازیافت قرار گرفتند. در روز سه، سطل زباله (سطل زباله شهري تفكيكي)در بین سطل های بازیافت قرار گرفت و در روز چهار بار در جایی که سطل بازیافت دربین زباله سطل زباله قرار داده شد، معکوس شد. نتیجه این مطالعه نشان داد که نزدیکترین سطل ها توسط شرکت کنندگان ترجیح دادهشده است و به عنوان یافته های قبلی سازگار است. همچنین می تواند نتیجه گیری کند که روند بازیافت بر اساس گرایش مردم برایاستفاده از نزدیکترین بن است. روش آزمایشی از مطالعه قبلی انجام شده توسط Aras و Anarat (2016) و Truelove و همکاران. (2016) مشابه مطالعه حاضر هستند. با این حال، اراس و آنارات (2016) و Truelove و همکاران. (2016) مطالعه بر اساس بستردانشگاه دانشگاه بود، در حالی که مطالعه موجود بر اساس زمینه تجاری است. این مطالعه اولین تلاش برای بررسی نقش مجاورت بین سطل زباله های سطل زباله و بازیافت (سطل زباله شهري تفكيكي)در اثر تکامل ضایعات زباله است.